Longfibrose |

De LAS (Long Allocatie Score) is het systeem voor het toewijzen van donorlongen in het kader van longtransplantatie. Door het enorme tekort aan donororganen worden alle voor transplantatie beschikbare donorlongen zo eerlijk en effectief mogelijk gebruikt. Het systeem voor het toewijzen gebeurt op basis van de LAS om te zorgen voor een optimaal gebruik van de beschikbare organen. De LAS berekent de kans op overlijden zonder transplantatie, waarbij rekening wordt gehouden met de kans op overleving één jaar na transplantatie. Dit gebeurt door prioriteit te geven aan kandidaten die het meest dringend behoefte hebben aan een transplantatie en die naar verwachting ook een goedresultaat zullen hebben met hun nieuwe longen.

Om de diagnose longfibrose te kunnen stellen is het soms noodzakelijk om voor nader onderzoek een stukje longweefsel weg te halen. Via een kijkoperatie (Video Assisted Thoracic Surgery), ook wel VATS genoemd, wordt dit meestal verkregen. De VATS vindt plaats onder algehele verdoving. Bij een open longbiopsie (thoractomie)wordt een opening tussen de ribben in de borst gemaakt om op verschillende plaatsen stukjes weefsel uit de long te halen. Dit gebeurt ook onder algehele narcose.

Zie Alveoli.

Fibrose betekent niet meer en niet minder dan bindweefselvorming (verlittekening) van de longen. Zie ook Fibrose.

Bij longfunctietesten doet de patiënt via een mondstuk diverse ademhalingsoefeningen. Het mondstuk is aangesloten op een computer. De uitslagen zijn voor de arts belangrijk om de mate van aantasting van de longen vast te stellen en of er al dan niet sprake is van een afwijkende longfunctie, zoals bij longfibrose. Voorbeelden van longfunctietesten zijn de spirometrie waarbij een deel van de longvolumes wordt gemeten en de diffusiemeting. Longfunctietesten zijn voorts van belang voor het vaststellen van veranderingen in de longen door de longfibrose. Zie ook Diffusie

Zie Broncho Alveloaire Lavage (BAL)

Een longtransplantatie is een operatie waarbij een of twee longen vervangen worden door de longen van een donor. Dit is een zeer ingrijpende operatie. Alleen geselecteerde patiënten met een ernstige longaandoening waarvoor geen andere behandeling meer mogelijk is, komen hiervoor in aanmerking. Denk aan mensen met longemfyseem, longfibrose of taaislijmziekte.

Bij een looptest wordt de afstand gemeten die een patiënt in een bepaalde tijd, meestal zes minuten, kan afleggen. Tijdens de looptest worden de zuurstofsaturatie en de hartfrequentie gecontroleerd. Ook worden de klachten (kortademigheid en vermoeidheid) voor en na de test gedocumenteerd. Bij latere testen kan dan worden gekeken of de situatie is verslechterd, gelijkgebleven of verbeterd.